observatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of observō (“observe, watch”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔp.sɛrˈwaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.serˈvaː.t̪us]
Participle
observātus (feminine observāta, neuter observātum); first/second-declension participle
- observed, watched, having been observed.
- guarded, watched over, having been guarded.
- heeded, regarded, having been heeded.
- noticed, perceived, having been noticed.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | observātus | observāta | observātum | observātī | observātae | observāta | |
| genitive | observātī | observātae | observātī | observātōrum | observātārum | observātōrum | |
| dative | observātō | observātae | observātō | observātīs | |||
| accusative | observātum | observātam | observātum | observātōs | observātās | observāta | |
| ablative | observātō | observātā | observātō | observātīs | |||
| vocative | observāte | observāta | observātum | observātī | observātae | observāta | |
Derived terms
Noun
observātus m (genitive observātūs); fourth declension
- observation (action)
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | observātus | observātūs |
| genitive | observātūs | observātuum |
| dative | observātuī | observātibus |
| accusative | observātum | observātūs |
| ablative | observātū | observātibus |
| vocative | observātus | observātūs |
References
- “observatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- observatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.