obsolescens
Latin
Etymology
Present participle of obsolēscō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔp.sɔˈɫeːs.kẽːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.soˈlɛʃ.ʃens]
Participle
obsolēscēns (genitive obsolēscentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | obsolēscēns | obsolēscentēs | obsolēscentia | ||
| genitive | obsolēscentis | obsolēscentium | |||
| dative | obsolēscentī | obsolēscentibus | |||
| accusative | obsolēscentem | obsolēscēns | obsolēscentēs obsolēscentīs |
obsolēscentia | |
| ablative | obsolēscente obsolēscentī1 |
obsolēscentibus | |||
| vocative | obsolēscēns | obsolēscentēs | obsolēscentia | ||
1When used purely as an adjective.
Descendants
- English: obsolescent, obsolescence