obstać

Polish

From ob- +‎ stać. Compare Latin obsto (whence English oust).

obstać pf

obstać pf (imperfective obstawać)

(intransitive, archaic) to persist, to stick, to abide [with przy (+ locative) ‘with something’]
(intransitive, archaic) to support, to back, to stick up for [with za (+ instrumental) ‘for someone/something’]

The perfective form obstać is considered archaic; the imperfective equivalent obstawać remains in regular usage.

Conjugation of *obstać* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obstać
future tense	1^st	obstoję			obstoimy
	2^nd	obstoisz			obstoicie
	3^rd	obstoi			obstoją
	impersonal	obstoi się
past tense	1^st	obstałem, -(e)m obstał	obstałam, -(e)m obstała	obstałom, -(e)m obstało	obstaliśmy, -(e)śmy obstali	obstałyśmy, -(e)śmy obstały
	2^nd	obstałeś, -(e)ś obstał	obstałaś, -(e)ś obstała	obstałoś, -(e)ś obstało	obstaliście, -(e)ście obstali	obstałyście, -(e)ście obstały
	3^rd	obstał	obstała	obstało	obstali	obstały
	impersonal	obstano
conditional	1^st	obstałbym, bym obstał	obstałabym, bym obstała	obstałobym, bym obstało	obstalibyśmy, byśmy obstali	obstałybyśmy, byśmy obstały
	2^nd	obstałbyś, byś obstał	obstałabyś, byś obstała	obstałobyś, byś obstało	obstalibyście, byście obstali	obstałybyście, byście obstały
	3^rd	obstałby, by obstał	obstałaby, by obstała	obstałoby, by obstało	obstaliby, by obstali	obstałyby, by obstały
	impersonal	obstano by
imperative	1^st	niech obstoję			obstójmy
	2^nd	obstój			obstójcie
	3^rd	niech obstoi			niech obstoją
anterior adverbial participle		obstawszy
verbal noun		obstanie