obstupefaciens
Latin
Etymology
Present participle of obstupefaciō
Participle
obstupefaciēns (genitive obstupefacientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | obstupefaciēns | obstupefacientēs | obstupefacientia | ||
| genitive | obstupefacientis | obstupefacientium | |||
| dative | obstupefacientī | obstupefacientibus | |||
| accusative | obstupefacientem | obstupefaciēns | obstupefacientēs obstupefacientīs |
obstupefacientia | |
| ablative | obstupefaciente obstupefacientī1 |
obstupefacientibus | |||
| vocative | obstupefaciēns | obstupefacientēs | obstupefacientia | ||
1When used purely as an adjective.