obtectus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of obtegō.

Participle

obtēctus (feminine obtēcta, neuter obtēctum); first/second-declension participle

  1. covered

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative obtēctus obtēcta obtēctum obtēctī obtēctae obtēcta
genitive obtēctī obtēctae obtēctī obtēctōrum obtēctārum obtēctōrum
dative obtēctō obtēctae obtēctō obtēctīs
accusative obtēctum obtēctam obtēctum obtēctōs obtēctās obtēcta
ablative obtēctō obtēctā obtēctō obtēctīs
vocative obtēcte obtēcta obtēctum obtēctī obtēctae obtēcta

References

  • obtectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obtectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.