obturbatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obturbō (“stir up, disturb”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔp.tʊrˈbaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.t̪urˈbaː.t̪us]
Participle
obturbātus (feminine obturbāta, neuter obturbātum); first/second-declension participle
- stirred up, disturbed, having been made turbid
- confused, having been thrown into disorder
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | obturbātus | obturbāta | obturbātum | obturbātī | obturbātae | obturbāta | |
| genitive | obturbātī | obturbātae | obturbātī | obturbātōrum | obturbātārum | obturbātōrum | |
| dative | obturbātō | obturbātae | obturbātō | obturbātīs | |||
| accusative | obturbātum | obturbātam | obturbātum | obturbātōs | obturbātās | obturbāta | |
| ablative | obturbātō | obturbātā | obturbātō | obturbātīs | |||
| vocative | obturbāte | obturbāta | obturbātum | obturbātī | obturbātae | obturbāta | |