occano
Latin
Etymology
From ob- + canō (“to sing, play, blow”). Doublet of occinō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɔk.ka.noː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɔk.ka.no]
Verb
occanō (present infinitive occanere, perfect active occanuī or occecinī, supine occentum); third conjugation, no passive
- (intransitive, of a wind instrument) to sound
Usage notes
Not to be confused with occinō.
Conjugation
Conjugation of occanō (third conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | occanō | occanis | occanit | occanimus | occanitis | occanunt | ||||||
| imperfect | occanēbam | occanēbās | occanēbat | occanēbāmus | occanēbātis | occanēbant | |||||||
| future | occanam | occanēs | occanet | occanēmus | occanētis | occanent | |||||||
| perfect | occanuī, occecinī |
occanuistī, occecinistī |
occanuit, occecinit |
occanuimus, occecinimus |
occanuistis, occecinistis |
occanuērunt, occanuēre, occecinērunt, occecinēre | |||||||
| pluperfect | occanueram, occecineram |
occanuerās, occecinerās |
occanuerat, occecinerat |
occanuerāmus, occecinerāmus |
occanuerātis, occecinerātis |
occanuerant, occecinerant | |||||||
| future perfect | occanuerō, occecinerō |
occanueris, occecineris |
occanuerit, occecinerit |
occanuerimus, occecinerimus |
occanueritis, occecineritis |
occanuerint, occecinerint | |||||||
| passive | present | occanor | occaneris, occanere |
occanitur | occanimur | occaniminī | occanuntur | ||||||
| imperfect | occanēbar | occanēbāris, occanēbāre |
occanēbātur | occanēbāmur | occanēbāminī | occanēbantur | |||||||
| future | occanar | occanēris, occanēre |
occanētur | occanēmur | occanēminī | occanentur | |||||||
| perfect | occentus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | occentus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | occentus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | occanam | occanās | occanat | occanāmus | occanātis | occanant | ||||||
| imperfect | occanerem | occanerēs | occaneret | occanerēmus | occanerētis | occanerent | |||||||
| perfect | occanuerim, occecinerim |
occanuerīs, occecinerīs |
occanuerit, occecinerit |
occanuerīmus, occecinerīmus |
occanuerītis, occecinerītis |
occanuerint, occecinerint | |||||||
| pluperfect | occanuissem, occecinissem |
occanuissēs, occecinissēs |
occanuisset, occecinisset |
occanuissēmus, occecinissēmus |
occanuissētis, occecinissētis |
occanuissent, occecinissent | |||||||
| passive | present | occanar | occanāris, occanāre |
occanātur | occanāmur | occanāminī | occanantur | ||||||
| imperfect | occanerer | occanerēris, occanerēre |
occanerētur | occanerēmur | occanerēminī | occanerentur | |||||||
| perfect | occentus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | occentus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | occane | — | — | occanite | — | ||||||
| future | — | occanitō | occanitō | — | occanitōte | occanuntō | |||||||
| passive | present | — | occanere | — | — | occaniminī | — | ||||||
| future | — | occanitor | occanitor | — | — | occanuntor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | occanere | occanī | occanēns | — | |||||||||
| future | occentūrum esse | occentum īrī | occentūrus | occanendus, occanundus | |||||||||
| perfect | occanuisse, occecinisse |
occentum esse | — | occentus | |||||||||
| future perfect | — | occentum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | occentūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| occanendī | occanendō | occanendum | occanendō | occentum | occentū | ||||||||
References
- “occano”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “occano”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- occano in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.