ocel

Inherited from Proto-Slavic *ocelь, *ocělь from a north-Italian dialect,^[1] ultimately from Late Latin aciāle, from Latin aciēs (“edge, point”), from ācer (“sharp”).^[2]

• IPA^(key): [ˈot͡sɛl]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ocel

ocel f (relational adjective ocelový)

1. steel

• “ocel”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “ocel”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “ocel”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025

Borrowed from Czech ocel, from Proto-Slavic *ocelь, *ocělь, from Late Latin aciāle, from Latin aciēs, from ācer.

• Rhymes: -ɔt͡sɛl
• Syllabification: o‧cel

ocel m inan

1. calkin

   Synonym: hacel

2. (Żywiec) synonym of stal

• ocel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ocel in Polish dictionaries at PWN
• Leon Rzeszowski (1891) “ocel”, in “Spis wyrazów ludowych z okolic Żywca”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności, volume 4, Krakow: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 358

Borrowed from French ocelle, from Latin ocellus.

ocel m (plural oceli)

1. ocellus