octennis
Latin
Etymology
Derived from octō (“eight”) + annus (“year”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔkˈtɛn.nɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [okˈt̪ɛn.nis]
Adjective
octennis (neuter octenne); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | octennis | octenne | octennēs | octennia | |
| genitive | octennis | octennium | |||
| dative | octennī | octennibus | |||
| accusative | octennem | octenne | octennēs octennīs |
octennia | |
| ablative | octennī | octennibus | |||
| vocative | octennis | octenne | octennēs | octennia | |
Coordinate terms
- biennis, triennis, quadriennis, quinquennis, sexennis, septuennis, novennis, decennis, undecennis, duodecennis, tridecennis, quattuordecennis, quindecennis, sedecennis, septendecennis, duodevicennis, undevicennis, vicennis, tricennis, quadragennis, quinquagennis, sexagennis, septuagennis, octogennis, nonagennis, centennis, ducentennis, trecentennis, quadringentennis, quingentennis, sescentennis, septingentennis, octingentennis, nongentennis, millennis
Descendants
- Italian: ottenne
References
- “octennis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- octennis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.