odroczyć

Polish

Etymology

From od- +‎ rok +‎ -yć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔdˈrɔ.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: od‧ro‧czyć

Verb

odroczyć pf (imperfective odraczać)

  1. (transitive, formal) to adjourn, to defer, to postpone
    Hypernyms: przełożyć, przesunąć

Conjugation

Conjugation of odroczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odroczyć
future tense 1st odroczę odroczymy
2nd odroczysz odroczycie
3rd odroczy odroczą
impersonal odroczy się
past tense 1st odroczyłem,
-(e)m odroczył 		odroczyłam,
-(e)m odroczyła 		odroczyłom,
-(e)m odroczyło 		odroczyliśmy,
-(e)śmy odroczyli 		odroczyłyśmy,
-(e)śmy odroczyły
2nd odroczyłeś,
-(e)ś odroczył 		odroczyłaś,
-(e)ś odroczyła 		odroczyłoś,
-(e)ś odroczyło 		odroczyliście,
-(e)ście odroczyli 		odroczyłyście,
-(e)ście odroczyły
3rd odroczył odroczyła odroczyło odroczyli odroczyły
impersonal odroczono
conditional 1st odroczyłbym,
bym odroczył 		odroczyłabym,
bym odroczyła 		odroczyłobym,
bym odroczyło 		odroczylibyśmy,
byśmy odroczyli 		odroczyłybyśmy,
byśmy odroczyły
2nd odroczyłbyś,
byś odroczył 		odroczyłabyś,
byś odroczyła 		odroczyłobyś,
byś odroczyło 		odroczylibyście,
byście odroczyli 		odroczyłybyście,
byście odroczyły
3rd odroczyłby,
by odroczył 		odroczyłaby,
by odroczyła 		odroczyłoby,
by odroczyło 		odroczyliby,
by odroczyli 		odroczyłyby,
by odroczyły
impersonal odroczono by
imperative 1st niech odroczę odroczmy
2nd odrocz odroczcie
3rd niech odroczy niech odroczą
passive adjectival participle odroczony odroczona odroczone odroczeni odroczone
anterior adverbial participle odroczywszy
verbal noun odroczenie

Derived terms

noun

Further reading

  • odroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odroczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.