olfactorius
Latin
Etymology
From olfactor (“smeller, sniffer”), derived from olfaciō (“I smell”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔɫ.fakˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ol.fakˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
olfactōrius (feminine olfactōria, neuter olfactōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | olfactōrius | olfactōria | olfactōrium | olfactōriī | olfactōriae | olfactōria | |
| genitive | olfactōriī | olfactōriae | olfactōriī | olfactōriōrum | olfactōriārum | olfactōriōrum | |
| dative | olfactōriō | olfactōriae | olfactōriō | olfactōriīs | |||
| accusative | olfactōrium | olfactōriam | olfactōrium | olfactōriōs | olfactōriās | olfactōria | |
| ablative | olfactōriō | olfactōriā | olfactōriō | olfactōriīs | |||
| vocative | olfactōrie | olfactōria | olfactōrium | olfactōriī | olfactōriae | olfactōria | |
Related terms
Descendants
- Catalan: olfactori
- → English: olfactory
- Italian: olfattorio
- Portuguese: olfactório
- Spanish: olfatorio
- ⇒ Russian: ольфа́кторный (olʹfáktornyj)