Turkish
Noun
oluşma (definite accusative oluşmayı, plural oluşmalar)
- verbal noun of oluşmak
Declension
Declension of oluşma
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
oluşma
|
oluşmalar
|
| definite accusative
|
oluşmayı
|
oluşmaları
|
| dative
|
oluşmaya
|
oluşmalara
|
| locative
|
oluşmada
|
oluşmalarda
|
| ablative
|
oluşmadan
|
oluşmalardan
|
| genitive
|
oluşmanın
|
oluşmaların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
oluşmam
|
oluşmalarım
|
| 2nd singular
|
oluşman
|
oluşmaların
|
| 3rd singular
|
oluşması
|
oluşmaları
|
| 1st plural
|
oluşmamız
|
oluşmalarımız
|
| 2nd plural
|
oluşmanız
|
oluşmalarınız
|
| 3rd plural
|
oluşmaları
|
oluşmaları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
oluşmamı
|
oluşmalarımı
|
| 2nd singular
|
oluşmanı
|
oluşmalarını
|
| 3rd singular
|
oluşmasını
|
oluşmalarını
|
| 1st plural
|
oluşmamızı
|
oluşmalarımızı
|
| 2nd plural
|
oluşmanızı
|
oluşmalarınızı
|
| 3rd plural
|
oluşmalarını
|
oluşmalarını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
oluşmama
|
oluşmalarıma
|
| 2nd singular
|
oluşmana
|
oluşmalarına
|
| 3rd singular
|
oluşmasına
|
oluşmalarına
|
| 1st plural
|
oluşmamıza
|
oluşmalarımıza
|
| 2nd plural
|
oluşmanıza
|
oluşmalarınıza
|
| 3rd plural
|
oluşmalarına
|
oluşmalarına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
oluşmamda
|
oluşmalarımda
|
| 2nd singular
|
oluşmanda
|
oluşmalarında
|
| 3rd singular
|
oluşmasında
|
oluşmalarında
|
| 1st plural
|
oluşmamızda
|
oluşmalarımızda
|
| 2nd plural
|
oluşmanızda
|
oluşmalarınızda
|
| 3rd plural
|
oluşmalarında
|
oluşmalarında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
oluşmamdan
|
oluşmalarımdan
|
| 2nd singular
|
oluşmandan
|
oluşmalarından
|
| 3rd singular
|
oluşmasından
|
oluşmalarından
|
| 1st plural
|
oluşmamızdan
|
oluşmalarımızdan
|
| 2nd plural
|
oluşmanızdan
|
oluşmalarınızdan
|
| 3rd plural
|
oluşmalarından
|
oluşmalarından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
oluşmamın
|
oluşmalarımın
|
| 2nd singular
|
oluşmanın
|
oluşmalarının
|
| 3rd singular
|
oluşmasının
|
oluşmalarının
|
| 1st plural
|
oluşmamızın
|
oluşmalarımızın
|
| 2nd plural
|
oluşmanızın
|
oluşmalarınızın
|
| 3rd plural
|
oluşmalarının
|
oluşmalarının
|
|
Verb
oluşma
- second-person singular negative imperative of oluşmak
Further reading
- “oluşma”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu