omdoen

Dutch

Etymology

From om +‎ doen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔmdun/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: om‧doen

Verb

omdoen

  1. (transitive) to put on clothes or objects that are worn around (such as scarves or bracelets)
    Hij deed een das om voordat hij de deur uitging.
    He put on a tie before heading out the door.
    Ik wilde net mijn rugzak omdoen.
    I was just about to put on my backpack.

Conjugation

Conjugation of omdoen (irregular, separable)
infinitive omdoen
past singular deed om
past participle omgedaan
infinitive omdoen
gerund omdoen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular doe om deed om omdoe omdeed
2nd person sing. (jij) doet om, doe om2 deed om omdoet omdeed
2nd person sing. (u) doet om deed om omdoet omdeed
2nd person sing. (gij) doet om deedt om omdoet omdeedt
3rd person singular doet om deed om omdoet omdeed
plural doen om deden om omdoen omdeden
subjunctive sing.1 doe om dede om omdoe omdede
subjunctive plur.1 doen om deden om omdoen omdeden
imperative sing. doe om
imperative plur.1 doet om
participles omdoend omgedaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.