ominor
Latin
Etymology
Related to ōmen.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈoː.mɪ.nɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɔː.mi.nor]
Verb
ōminor (present infinitive ōminārī, perfect active ōminātus sum); first conjugation, deponent
- to forebode, presage, prognosticate, augur, predict, prophesy
- Synonym: praenūntiō
Conjugation
Conjugation of ōminor (first conjugation, deponent)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | ōminor | ōmināris, ōmināre |
ōminātur | ōmināmur | ōmināminī | ōminantur | ||||||
| imperfect | ōminābar | ōminābāris, ōminābāre |
ōminābātur | ōminābāmur | ōminābāminī | ōminābantur | |||||||
| future | ōminābor | ōmināberis, ōminābere |
ōminābitur | ōminābimur | ōminābiminī | ōminābuntur | |||||||
| perfect | ōminātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | ōminātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | ōminātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | ōminer | ōminēris, ōminēre |
ōminētur | ōminēmur | ōminēminī | ōminentur | ||||||
| imperfect | ōminārer | ōminārēris, ōminārēre |
ōminārētur | ōminārēmur | ōminārēminī | ōminārentur | |||||||
| perfect | ōminātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | ōminātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | ōmināre | — | — | ōmināminī | — | ||||||
| future | — | ōminātor | ōminātor | — | — | ōminantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | ōminārī | — | ōmināns | — | |||||||||
| future | ōminātūrum esse | — | ōminātūrus | ōminandus | |||||||||
| perfect | ōminātum esse | — | ōminātus | — | |||||||||
| future perfect | ōminātum fore | — | — | — | |||||||||
| perfect potential | ōminātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| ōminandī | ōminandō | ōminandum | ōminandō | ōminātum | ōminātū | ||||||||
Related terms
Descendants
References
- “ominor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ominor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ominor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.