omissurus
Latin
Etymology
Future active participle of omittō.
Participle
omissūrus (feminine omissūra, neuter omissūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | omissūrus | omissūra | omissūrum | omissūrī | omissūrae | omissūra | |
| genitive | omissūrī | omissūrae | omissūrī | omissūrōrum | omissūrārum | omissūrōrum | |
| dative | omissūrō | omissūrae | omissūrō | omissūrīs | |||
| accusative | omissūrum | omissūram | omissūrum | omissūrōs | omissūrās | omissūra | |
| ablative | omissūrō | omissūrā | omissūrō | omissūrīs | |||
| vocative | omissūre | omissūra | omissūrum | omissūrī | omissūrae | omissūra | |