omvormen

Dutch

Etymology

From om +‎ vormen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

omvormen

  1. to transform, to reshape

Conjugation

Conjugation of omvormen (weak, separable)
infinitive omvormen
past singular vormde om
past participle omgevormd
infinitive omvormen
gerund omvormen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vorm om vormde om omvorm omvormde
2nd person sing. (jij) vormt om, vorm om2 vormde om omvormt omvormde
2nd person sing. (u) vormt om vormde om omvormt omvormde
2nd person sing. (gij) vormt om vormde om omvormt omvormde
3rd person singular vormt om vormde om omvormt omvormde
plural vormen om vormden om omvormen omvormden
subjunctive sing.1 vorme om vormde om omvorme omvormde
subjunctive plur.1 vormen om vormden om omvormen omvormden
imperative sing. vorm om
imperative plur.1 vormt om
participles omvormend omgevormd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.