onbehaaglijk

Dutch

Etymology

From on- +‎ behaaglijk.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

onbehaaglijk (comparative onbehaaglijker, superlative onbehaaglijkst)

  1. uncomfortable

Declension

Declension of onbehaaglijk
uninflected onbehaaglijk
inflected onbehaaglijke
comparative onbehaaglijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial onbehaaglijk onbehaaglijker het onbehaaglijkst
het onbehaaglijkste
indefinite m./f. sing. onbehaaglijke onbehaaglijkere onbehaaglijkste
n. sing. onbehaaglijk onbehaaglijker onbehaaglijkste
plural onbehaaglijke onbehaaglijkere onbehaaglijkste
definite onbehaaglijke onbehaaglijkere onbehaaglijkste
partitive onbehaaglijks onbehaaglijkers —

Adverb

onbehaaglijk

  1. uncomfortably
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.