onbeweeglijk

Dutch

Etymology

From on- +‎ beweeglijk.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

onbeweeglijk (comparative onbeweeglijker, superlative onbeweeglijkst)

  1. stationary, immobile, motionless
  2. unshakeable, unwavering, steadfast

Declension

Declension of onbeweeglijk
uninflected onbeweeglijk
inflected onbeweeglijke
comparative onbeweeglijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial onbeweeglijk onbeweeglijker het onbeweeglijkst
het onbeweeglijkste
indefinite m./f. sing. onbeweeglijke onbeweeglijkere onbeweeglijkste
n. sing. onbeweeglijk onbeweeglijker onbeweeglijkste
plural onbeweeglijke onbeweeglijkere onbeweeglijkste
definite onbeweeglijke onbeweeglijkere onbeweeglijkste
partitive onbeweeglijks onbeweeglijkers —

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.