onbewijsbaar

Dutch

Etymology

From on- (“un-”) +‎ bewijsbaar (“provable”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

onbewijsbaar (comparative onbewijsbaarder, superlative onbewijsbaarst)

  1. unprovable
    Synonym: onaantoonbaar
    Antonyms: bewijsbaar, aantoonbaar

Declension

Declension of onbewijsbaar
uninflected onbewijsbaar
inflected onbewijsbaare
comparative onbewijsbaarder
positive comparative superlative
predicative/adverbial onbewijsbaar onbewijsbaarder het onbewijsbaarst
het onbewijsbaarste
indefinite m./f. sing. onbewijsbaare onbewijsbaardere onbewijsbaarste
n. sing. onbewijsbaar onbewijsbaarder onbewijsbaarste
plural onbewijsbaare onbewijsbaardere onbewijsbaarste
definite onbewijsbaare onbewijsbaardere onbewijsbaarste
partitive onbewijsbaars onbewijsbaarders —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.