onbitan
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /onˈbiː.tɑn/
Verb
onbītan
Conjugation
Conjugation of onbītan (strong, class I)
| infinitive | onbītan | onbītenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | onbīte | onbāt |
| second person singular | onbītst | onbite |
| third person singular | onbītt, onbīt | onbāt |
| plural | onbītaþ | onbiton |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | onbīte | onbite |
| plural | onbīten | onbiten |
| imperative | ||
| singular | onbīt | |
| plural | onbītaþ | |
| participle | present | past |
| onbītende | onbiten | |