ongezellig

Dutch

Etymology

From on- +‎ gezellig.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔŋ.ɣəˈzɛ.ləx/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧ge‧zel‧lig

Adjective

ongezellig (comparative ongezelliger, superlative ongezelligst)

  1. unwelcoming; unsociable
    Antonym: gezellig

Declension

Declension of ongezellig
uninflected ongezellig
inflected ongezellige
comparative ongezelliger
positive comparative superlative
predicative/adverbial ongezellig ongezelliger het ongezelligst
het ongezelligste
indefinite m./f. sing. ongezellige ongezelligere ongezelligste
n. sing. ongezellig ongezelliger ongezelligste
plural ongezellige ongezelligere ongezelligste
definite ongezellige ongezelligere ongezelligste
partitive ongezelligs ongezelligers

References

Matthias de Vries, Lambert Allard te Winkel (1864) “ongezellig”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001