onredelijk

Dutch

Etymology

From on- +‎ redelijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔn.ˈreːdələk/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧re‧de‧lijk
  • Rhymes: -eːdələk

Adjective

onredelijk (comparative onredelijker, superlative onredelijkst)

  1. unreasonable, groundless
  2. unfair, unjust

Declension

Declension of onredelijk
uninflected onredelijk
inflected onredelijke
comparative onredelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial onredelijk onredelijker het onredelijkst
het onredelijkste
indefinite m./f. sing. onredelijke onredelijkere onredelijkste
n. sing. onredelijk onredelijker onredelijkste
plural onredelijke onredelijkere onredelijkste
definite onredelijke onredelijkere onredelijkste
partitive onredelijks onredelijkers —

Derived terms

  • onredelijkerwijs
  • onredelijkheid

Adverb

onredelijk

  1. unreasonably
  2. unfairly
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.