onthaken
Dutch
Etymology
From:
- haak (“hook”, noun) + ont- -en (privative verb-forming circumfix)
- ont- (“un-, de-”) + haken (“to hook”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔntˈɦaːkə(n)/
- Hyphenation: ont‧ha‧ken
- Rhymes: -aːkən
Verb
onthaken
- (transitive) to unhook
Conjugation
| Conjugation of onthaken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | onthaken | |||
| past singular | onthaakte | |||
| past participle | onthaakt | |||
| infinitive | onthaken | |||
| gerund | onthaken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | onthaak | onthaakte | ||
| 2nd person sing. (jij) | onthaakt, onthaak2 | onthaakte | ||
| 2nd person sing. (u) | onthaakt | onthaakte | ||
| 2nd person sing. (gij) | onthaakt | onthaakte | ||
| 3rd person singular | onthaakt | onthaakte | ||
| plural | onthaken | onthaakten | ||
| subjunctive sing.1 | onthake | onthaakte | ||
| subjunctive plur.1 | onthaken | onthaakten | ||
| imperative sing. | onthaak | |||
| imperative plur.1 | onthaakt | |||
| participles | onthakend | onthaakt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||