ontsluieren

Dutch

Etymology

From sluier (“veil”) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔntˈslœy̯.ər.ə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

ontsluieren

  1. (literally) to physically unveil, reveal
  2. (figuratively) to disclose, render public

Conjugation

Conjugation of ontsluieren (weak, prefixed)
infinitive ontsluieren
past singular ontsluierde
past participle ontsluierd
infinitive ontsluieren
gerund ontsluieren n
present tense past tense
1st person singular ontsluier ontsluierde
2nd person sing. (jij) ontsluiert, ontsluier2 ontsluierde
2nd person sing. (u) ontsluiert ontsluierde
2nd person sing. (gij) ontsluiert ontsluierde
3rd person singular ontsluiert ontsluierde
plural ontsluieren ontsluierden
subjunctive sing.1 ontsluiere ontsluierde
subjunctive plur.1 ontsluieren ontsluierden
imperative sing. ontsluier
imperative plur.1 ontsluiert
participles ontsluierend ontsluierd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Antonyms

  • versluieren
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.