ontwaren

Dutch

Etymology

From ont- +‎ waren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔntˈʋaːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aːrən

Verb

ontwaren

  1. (transitive) to discern, perceive

Conjugation

Conjugation of ontwaren (weak, prefixed)
infinitive ontwaren
past singular ontwaarde
past participle ontwaard
infinitive ontwaren
gerund ontwaren n
present tense past tense
1st person singular ontwaar ontwaarde
2nd person sing. (jij) ontwaart, ontwaar2 ontwaarde
2nd person sing. (u) ontwaart ontwaarde
2nd person sing. (gij) ontwaart ontwaarde
3rd person singular ontwaart ontwaarde
plural ontwaren ontwaarden
subjunctive sing.1 ontware ontwaarde
subjunctive plur.1 ontwaren ontwaarden
imperative sing. ontwaar
imperative plur.1 ontwaart
participles ontwarend ontwaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.