ophogen

Dutch

Etymology

From hoog (“high”) +‎ op- -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

ophogen

  1. to raise, make higher
    We moeten het land ophogen om overstromingen te voorkomen. ― We need to raise the land to prevent flooding.
    Hij heeft de stoel opgehoogd met wat kussens. ― He made the chair higher with some cushions.

Conjugation

Conjugation of ophogen (weak, separable)
infinitive ophogen
past singular hoogde op
past participle opgehoogd
infinitive ophogen
gerund ophogen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hoog op hoogde op ophoog ophoogde
2nd person sing. (jij) hoogt op, hoog op2 hoogde op ophoogt ophoogde
2nd person sing. (u) hoogt op hoogde op ophoogt ophoogde
2nd person sing. (gij) hoogt op hoogde op ophoogt ophoogde
3rd person singular hoogt op hoogde op ophoogt ophoogde
plural hogen op hoogden op ophogen ophoogden
subjunctive sing.1 hoge op hoogde op ophoge ophoogde
subjunctive plur.1 hogen op hoogden op ophogen ophoogden
imperative sing. hoog op
imperative plur.1 hoogt op
participles ophogend opgehoogd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.