opschepen

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ schip (“ship”) +‎ -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opschepen

  1. to saddle (someone with), to land (someone with)

Conjugation

Conjugation of opschepen (weak, separable)
infinitive opschepen
past singular scheepte op
past participle opgescheept
infinitive opschepen
gerund opschepen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular scheep op scheepte op opscheep opscheepte
2nd person sing. (jij) scheept op, scheep op2 scheepte op opscheept opscheepte
2nd person sing. (u) scheept op scheepte op opscheept opscheepte
2nd person sing. (gij) scheept op scheepte op opscheept opscheepte
3rd person singular scheept op scheepte op opscheept opscheepte
plural schepen op scheepten op opschepen opscheepten
subjunctive sing.1 schepe op scheepte op opschepe opscheepte
subjunctive plur.1 schepen op scheepten op opschepen opscheepten
imperative sing. scheep op
imperative plur.1 scheept op
participles opschepend opgescheept
1) Archaic. 2) In case of inversion.

See also

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.