opvolgen

Dutch

Etymology

From op (“on”) +‎ volgen (“to follow”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opvolgen

  1. (transitive) to succeed (come after, be next in line to)
  2. (intransitive) to succeed, take office after the previous incumbent
  3. (transitive) to follow up, keep track

Conjugation

Conjugation of opvolgen (weak, separable)
infinitive opvolgen
past singular volgde op
past participle opgevolgd
infinitive opvolgen
gerund opvolgen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular volg op volgde op opvolg opvolgde
2nd person sing. (jij) volgt op, volg op2 volgde op opvolgt opvolgde
2nd person sing. (u) volgt op volgde op opvolgt opvolgde
2nd person sing. (gij) volgt op volgde op opvolgt opvolgde
3rd person singular volgt op volgde op opvolgt opvolgde
plural volgen op volgden op opvolgen opvolgden
subjunctive sing.1 volge op volgde op opvolge opvolgde
subjunctive plur.1 volgen op volgden op opvolgen opvolgden
imperative sing. volg op
imperative plur.1 volgt op
participles opvolgend opgevolgd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: opvolg

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.