orędownik
Polish
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ɔ.rɛnˈdɔv.ɲik/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔvɲik
- Syllabification: o‧rę‧dow‧nik
Noun
orędownik m pers (female equivalent orędowniczka)
- (dated, religion) apostle, evangelist
- proponent, advocate
Declension
Declension of orędownik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | orędownik | orędownicy/orędowniki (deprecative) |
| genitive | orędownika | orędowników |
| dative | orędownikowi | orędownikom |
| accusative | orędownika | orędowników |
| instrumental | orędownikiem | orędownikami |
| locative | orędowniku | orędownikach |
| vocative | orędowniku | orędownicy |