oratoriu
Romanian
Etymology
Borrowed from Latin oratorius.
Adjective
oratoriu m or n (feminine singular oratorie, plural oratorii)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | oratoriu | oratorie | oratorii | oratorii | |||
| definite | oratoriul | oratoria | oratoriii | oratoriile | ||||
| genitive- dative |
indefinite | oratoriu | oratorii | oratorii | oratorii | |||
| definite | oratoriului | oratoriei | oratoriilor | oratoriilor | ||||