orrszarvaik
Hungarian
Etymology
orrszarv + -aik (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈorsɒrvɒjik]
- Hyphenation: orr‧szar‧va‧ik
Noun
orrszarvaik
- third-person plural multiple-possession possessive of orrszarv
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | orrszarvaik |
| accusative | — | orrszarvaikat |
| dative | — | orrszarvaiknak |
| instrumental | — | orrszarvaikkal |
| causal-final | — | orrszarvaikért |
| translative | — | orrszarvaikká |
| terminative | — | orrszarvaikig |
| essive-formal | — | orrszarvaikként |
| essive-modal | — | orrszarvaikul |
| inessive | — | orrszarvaikban |
| superessive | — | orrszarvaikon |
| adessive | — | orrszarvaiknál |
| illative | — | orrszarvaikba |
| sublative | — | orrszarvaikra |
| allative | — | orrszarvaikhoz |
| elative | — | orrszarvaikból |
| delative | — | orrszarvaikról |
| ablative | — | orrszarvaiktól |
| non-attributive possessive – singular |
— | orrszarvaiké |
| non-attributive possessive – plural |
— | orrszarvaikéi |