oryl
See also: Oryl
Polish
Etymology
From Czech vor + (vor)ař + -yl.[1]
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ɔrɘl
- Syllabification: o‧ryl
- Homophone: Oryl
Noun
oryl m pers
- (historical) rafter, raftsman
- (colloquial, obsolete or dialectal, Far Masovian) boor, yokel
Declension
Declension of oryl
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | oryl | orylowie/oryle |
| genitive | oryla | oryli/orylów |
| dative | orylowi | orylom |
| accusative | oryla | oryli/orylów |
| instrumental | orylem | orylami |
| locative | orylu | orylach |
| vocative | orylu | orylowie/oryle |
Derived terms
nouns
- orylec
- orylka
References
- ^ Brückner, Aleksander (1927) “oryl”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna
Further reading
- oryl in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- oryl in Polish dictionaries at PWN
- Wojciech Grzegorzewicz (1894) “oryl”, in “O języku ludowym w powiecie przasnyskim”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 117