overkoken

Dutch

Etymology

From over +‎ koken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈoːvərkoːkə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

overkoken

  1. (intransitive) to boil over

Conjugation

Conjugation of overkoken (weak, separable)
infinitive overkoken
past singular kookte over
past participle overgekookt
infinitive overkoken
gerund overkoken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kook over kookte over overkook overkookte
2nd person sing. (jij) kookt over, kook over2 kookte over overkookt overkookte
2nd person sing. (u) kookt over kookte over overkookt overkookte
2nd person sing. (gij) kookt over kookte over overkookt overkookte
3rd person singular kookt over kookte over overkookt overkookte
plural koken over kookten over overkoken overkookten
subjunctive sing.1 koke over kookte over overkoke overkookte
subjunctive plur.1 koken over kookten over overkoken overkookten
imperative sing. kook over
imperative plur.1 kookt over
participles overkokend overgekookt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.