państwowiec

Polish

Etymology

From państwo +‎ -owiec.

Pronunciation

  • IPA(key): /paɲˈstfɔ.vjɛt͡s/
  • Rhymes: -ɔvjɛt͡s
  • Syllabification: pań‧stwo‧wiec

Noun

państwowiec m pers

  1. (literary, politics) statehooder (someone who thinks that the state is superior to all other organizations of social life)

Declension

Declension of państwowiec
singular plural
nominative państwowiec państwowcy/państwowce (deprecative)
genitive państwowca państwowców
dative państwowcowi państwowcom
accusative państwowca państwowców
instrumental państwowcem państwowcami
locative państwowcu państwowcach
vocative państwowcze państwowcy
adjective
adverb
  • państwowo
nouns

Further reading

  • państwowiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • państwowiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.