pacificatorius
Latin
Etymology
From pācificātor (“peacemaker, pacifier”), from pacificō (“I make or negotiate a peace; pacify”), from pāx (“peace”) + faciō (“I do, make”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [paː.kɪ.fɪ.kaːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pa.t͡ʃi.fi.kaˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
pācificātōrius (feminine pācificātōria, neuter pācificātōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pācificātōrius | pācificātōria | pācificātōrium | pācificātōriī | pācificātōriae | pācificātōria | |
| genitive | pācificātōriī | pācificātōriae | pācificātōriī | pācificātōriōrum | pācificātōriārum | pācificātōriōrum | |
| dative | pācificātōriō | pācificātōriae | pācificātōriō | pācificātōriīs | |||
| accusative | pācificātōrium | pācificātōriam | pācificātōrium | pācificātōriōs | pācificātōriās | pācificātōria | |
| ablative | pācificātōriō | pācificātōriā | pācificātōriō | pācificātōriīs | |||
| vocative | pācificātōrie | pācificātōria | pācificātōrium | pācificātōriī | pācificātōriae | pācificātōria | |
Synonyms
- (pacific): pācātōrius, pācifer
Related terms
References
- “pacificatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “pacificatorius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- pacificatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.