paganicus
Latin
Etymology
From pāgus (“area outside of a city, countryside”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [paːˈɡaː.nɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [paˈɡaː.ni.kus]
Adjective
pāgānicus (feminine pāgānica, neuter pāgānicum); first/second-declension adjective
- Of or pertaining to the countryside, rural, rustic.
- (Ecclesiastical Latin) Heathenish, pagan.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pāgānicus | pāgānica | pāgānicum | pāgānicī | pāgānicae | pāgānica | |
| genitive | pāgānicī | pāgānicae | pāgānicī | pāgānicōrum | pāgānicārum | pāgānicōrum | |
| dative | pāgānicō | pāgānicae | pāgānicō | pāgānicīs | |||
| accusative | pāgānicum | pāgānicam | pāgānicum | pāgānicōs | pāgānicās | pāgānica | |
| ablative | pāgānicō | pāgānicā | pāgānicō | pāgānicīs | |||
| vocative | pāgānice | pāgānica | pāgānicum | pāgānicī | pāgānicae | pāgānica | |
Synonyms
Derived terms
Related terms
Descendants
- Italian: Paganico (toponym)
References
- “paganicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- paganicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.