pandantiv
Romanian
Etymology
Borrowed from French pendentif.
Noun
pandantiv n (plural pandantive)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | pandantiv | pandantivul | pandantive | pandantivele | |
| genitive-dative | pandantiv | pandantivului | pandantive | pandantivelor | |
| vocative | pandantivule | pandantivelor | |||