pandatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of pandō.

Participle

pandātus (feminine pandāta, neuter pandātum); first/second-declension participle

  1. bent

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative pandātus pandāta pandātum pandātī pandātae pandāta
genitive pandātī pandātae pandātī pandātōrum pandātārum pandātōrum
dative pandātō pandātae pandātō pandātīs
accusative pandātum pandātam pandātum pandātōs pandātās pandāta
ablative pandātō pandātā pandātō pandātīs
vocative pandāte pandāta pandātum pandātī pandātae pandāta