pandatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pandō.
Participle
pandātus (feminine pandāta, neuter pandātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pandātus | pandāta | pandātum | pandātī | pandātae | pandāta | |
| genitive | pandātī | pandātae | pandātī | pandātōrum | pandātārum | pandātōrum | |
| dative | pandātō | pandātae | pandātō | pandātīs | |||
| accusative | pandātum | pandātam | pandātum | pandātōs | pandātās | pandāta | |
| ablative | pandātō | pandātā | pandātō | pandātīs | |||
| vocative | pandāte | pandāta | pandātum | pandātī | pandātae | pandāta | |