parallelus
Latin
Alternative forms
Etymology
Borrowed from Ancient Greek παράλληλος (parállēlos, “parallel”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pa.ralˈleː.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pa.ralˈlɛː.lus]
Adjective
parallēlus (feminine parallēla, neuter parallēlum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | parallēlus | parallēla | parallēlum | parallēlī | parallēlae | parallēla | |
| genitive | parallēlī | parallēlae | parallēlī | parallēlōrum | parallēlārum | parallēlōrum | |
| dative | parallēlō | parallēlae | parallēlō | parallēlīs | |||
| accusative | parallēlum | parallēlam | parallēlum | parallēlōs | parallēlās | parallēla | |
| ablative | parallēlō | parallēlā | parallēlō | parallēlīs | |||
| vocative | parallēle | parallēla | parallēlum | parallēlī | parallēlae | parallēla | |
References
- “parallelus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- parallelus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.