parangonar
Catalan
Etymology
Borrowed from Spanish parangonar, from Italian paragonare.
Verb
parangonar (first-person singular present parangono, first-person singular preterite parangoní, past participle parangonat)
Conjugation
Conjugation of parangonar (first conjugation)
| infinitive | parangonar | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | parangonant | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | parangonat | parangonada | |||||
| plural | parangonats | parangonades | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | parangono | parangones | parangona | parangonem | parangoneu | parangonen | |
| imperfect | parangonava | parangonaves | parangonava | parangonàvem | parangonàveu | parangonaven | |
| future | parangonaré | parangonaràs | parangonarà | parangonarem | parangonareu | parangonaran | |
| preterite | parangoní | parangonares | parangonà | parangonàrem | parangonàreu | parangonaren | |
| conditional | parangonaria | parangonaries | parangonaria | parangonaríem | parangonaríeu | parangonarien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | parangoni | parangonis | parangoni | parangonem | parangoneu | parangonin | |
| imperfect | parangonés | parangonessis | parangonés | parangonéssim | parangonéssiu | parangonessin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| affirmative | — | parangona | parangoni | parangonem | parangoneu | parangonin | |
| negative (no) | — | no parangonis | no parangoni | no parangonem | no parangoneu | no parangonin | |
Derived terms
- parangó
- paragonació
Further reading
- “parangonar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
Spanish
Alternative forms
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /paɾanɡoˈnaɾ/ [pa.ɾãŋ.ɡoˈnaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: pa‧ran‧go‧nar
Verb
parangonar (first-person singular present parangono, first-person singular preterite parangoné, past participle parangonado)
Conjugation
Conjugation of parangonar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of parangonar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive parangonar | dative | parangonarme | parangonarte | parangonarle, parangonarse | parangonarnos | parangonaros | parangonarles, parangonarse |
| accusative | parangonarme | parangonarte | parangonarlo, parangonarla, parangonarse | parangonarnos | parangonaros | parangonarlos, parangonarlas, parangonarse | |
| with gerund parangonando | dative | parangonándome | parangonándote | parangonándole, parangonándose | parangonándonos | parangonándoos | parangonándoles, parangonándose |
| accusative | parangonándome | parangonándote | parangonándolo, parangonándola, parangonándose | parangonándonos | parangonándoos | parangonándolos, parangonándolas, parangonándose | |
| with informal second-person singular tú imperative parangona | dative | parangóname | parangónate | parangónale | parangónanos | not used | parangónales |
| accusative | parangóname | parangónate | parangónalo, parangónala | parangónanos | not used | parangónalos, parangónalas | |
| with informal second-person singular vos imperative parangoná | dative | parangoname | parangonate | parangonale | parangonanos | not used | parangonales |
| accusative | parangoname | parangonate | parangonalo, parangonala | parangonanos | not used | parangonalos, parangonalas | |
| with formal second-person singular imperative parangone | dative | parangóneme | not used | parangónele, parangónese | parangónenos | not used | parangóneles |
| accusative | parangóneme | not used | parangónelo, parangónela, parangónese | parangónenos | not used | parangónelos, parangónelas | |
| with first-person plural imperative parangonemos | dative | not used | parangonémoste | parangonémosle | parangonémonos | parangonémoos | parangonémosles |
| accusative | not used | parangonémoste | parangonémoslo, parangonémosla | parangonémonos | parangonémoos | parangonémoslos, parangonémoslas | |
| with informal second-person plural imperative parangonad | dative | parangonadme | not used | parangonadle | parangonadnos | parangonaos | parangonadles |
| accusative | parangonadme | not used | parangonadlo, parangonadla | parangonadnos | parangonaos | parangonadlos, parangonadlas | |
| with formal second-person plural imperative parangonen | dative | parangónenme | not used | parangónenle | parangónennos | not used | parangónenles, parangónense |
| accusative | parangónenme | not used | parangónenlo, parangónenla | parangónennos | not used | parangónenlos, parangónenlas, parangónense | |
Further reading
- “parangonar”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024