parasitaster
Latin
Etymology
From parasīt(us) (“guest”) + -aster.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pa.ra.siːˈtas.tɛr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pa.ra.s̬iˈt̪as.t̪er]
Noun
parasītaster m (genitive parasītastrī); second declension
- a mean, sorry parasite
Declension
Second-declension noun (nominative singular in -er).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | parasītaster | parasītastrī |
| genitive | parasītastrī | parasītastrōrum |
| dative | parasītastrō | parasītastrīs |
| accusative | parasītastrum | parasītastrōs |
| ablative | parasītastrō | parasītastrīs |
| vocative | parasītaster | parasītastrī |
References
- “parasitaster”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “parasitaster”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- parasitaster in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.