patrouilleren

Dutch

Etymology

Borrowed from French or Middle French patrouiller.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌpaː.truˈjeː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: pa‧trouil‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

patrouilleren

  1. (transitive, intransitive) to patrol

Conjugation

Conjugation of patrouilleren (weak)
infinitive patrouilleren
past singular patrouilleerde
past participle gepatrouilleerd
infinitive patrouilleren
gerund patrouilleren n
present tense past tense
1st person singular patrouilleer patrouilleerde
2nd person sing. (jij) patrouilleert, patrouilleer2 patrouilleerde
2nd person sing. (u) patrouilleert patrouilleerde
2nd person sing. (gij) patrouilleert patrouilleerde
3rd person singular patrouilleert patrouilleerde
plural patrouilleren patrouilleerden
subjunctive sing.1 patrouillere patrouilleerde
subjunctive plur.1 patrouilleren patrouilleerden
imperative sing. patrouilleer
imperative plur.1 patrouilleert
participles patrouillerend gepatrouilleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.