peregrinar
Catalan
Alternative forms
- pelegrinar
Etymology
Borrowed from Latin peregrīnārī.
Pronunciation
Verb
peregrinar (first-person singular present peregrino, first-person singular preterite peregriní, past participle peregrinat)
- (intransitive) to peregrinate
- (intransitive) to pilgrimage
Conjugation
Conjugation of peregrinar (first conjugation)
Related terms
- peregrí
- peregrinació
Further reading
- “peregrinar”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “peregrinar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “peregrinar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “peregrinar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Galician
Etymology
From Latin peregrīnārī.
Verb
peregrinar (first-person singular present peregrino, first-person singular preterite peregrinei, past participle peregrinado)
- (intransitive) to peregrinate; to travel abroad
Conjugation
Conjugation of peregrinar
Reintegrated conjugation of peregrinar (See Appendix:Reintegrationism)
1Less recommended.
Related terms
Further reading
- “peregrinar”, in Dicionario da Real Academia Galega (in Galician), A Coruña: Royal Galician Academy, 2012–2025
- “peregrinar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
Portuguese
Etymology
From Latin peregrīnārī.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /pe.ɾe.ɡɾiˈna(ʁ)/ [pe.ɾe.ɡɾiˈna(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /pe.ɾe.ɡɾiˈna(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /pe.ɾe.ɡɾiˈna(ʁ)/ [pe.ɾe.ɡɾiˈna(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /pe.ɾe.ɡɾiˈna(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /pɨ.ɾɨ.ɡɾiˈnaɾ/ [pɨ.ɾɨ.ɣɾiˈnaɾ]
- (Southern Portugal) IPA(key): /pɨ.ɾɨ.ɡɾiˈna.ɾi/ [pɨ.ɾɨ.ɣɾiˈna.ɾi]
- Hyphenation: pe‧re‧gri‧nar
Verb
peregrinar (first-person singular present peregrino, first-person singular preterite peregrinei, past participle peregrinado)
- to pilgrimage (go on a pilgrimage)
Conjugation
Conjugation of peregrinar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Related terms
Romanian
Etymology
Noun
peregrinar m (plural peregrinari)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | peregrinar | peregrinarul | peregrinari | peregrinarii | |
| genitive-dative | peregrinar | peregrinarului | peregrinari | peregrinarilor | |
| vocative | peregrinarule | peregrinarilor | |||
References
- peregrinar in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN
Spanish
Etymology
From Latin peregrīnārī.
Pronunciation
- IPA(key): /peɾeɡɾiˈnaɾ/ [pe.ɾe.ɣ̞ɾiˈnaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: pe‧re‧gri‧nar
Verb
peregrinar (first-person singular present peregrino, first-person singular preterite peregriné, past participle peregrinado)
- (intransitive) to peregrinate; to travel abroad
Conjugation
Conjugation of peregrinar (See Appendix:Spanish verbs)
Related terms
Further reading
- “peregrinar”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024