perequitans
Latin
Etymology
Present participle of perequitō
Participle
perequitāns (genitive perequitantis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | perequitāns | perequitantēs | perequitantia | ||
| genitive | perequitantis | perequitantium | |||
| dative | perequitantī | perequitantibus | |||
| accusative | perequitantem | perequitāns | perequitantēs perequitantīs |
perequitantia | |
| ablative | perequitante perequitantī1 |
perequitantibus | |||
| vocative | perequitāns | perequitantēs | perequitantia | ||
1When used purely as an adjective.