permissurus
Latin
Etymology
Future active participle of permittō.
Participle
permissūrus (feminine permissūra, neuter permissūrum); first/second-declension participle
- about to permit
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | permissūrus | permissūra | permissūrum | permissūrī | permissūrae | permissūra | |
| genitive | permissūrī | permissūrae | permissūrī | permissūrōrum | permissūrārum | permissūrōrum | |
| dative | permissūrō | permissūrae | permissūrō | permissūrīs | |||
| accusative | permissūrum | permissūram | permissūrum | permissūrōs | permissūrās | permissūra | |
| ablative | permissūrō | permissūrā | permissūrō | permissūrīs | |||
| vocative | permissūre | permissūra | permissūrum | permissūrī | permissūrae | permissūra | |