permittendus
Latin
Etymology
Future passive participle of permittō.
Participle
permittendus (feminine permittenda, neuter permittendum); first/second-declension participle
- which is to be permitting
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | permittendus | permittenda | permittendum | permittendī | permittendae | permittenda | |
| genitive | permittendī | permittendae | permittendī | permittendōrum | permittendārum | permittendōrum | |
| dative | permittendō | permittendae | permittendō | permittendīs | |||
| accusative | permittendum | permittendam | permittendum | permittendōs | permittendās | permittenda | |
| ablative | permittendō | permittendā | permittendō | permittendīs | |||
| vocative | permittende | permittenda | permittendum | permittendī | permittendae | permittenda | |