perplanus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɛrˈpɫaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [perˈplaː.nus]
Adjective
perplānus (feminine perplāna, neuter perplānum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | perplānus | perplāna | perplānum | perplānī | perplānae | perplāna | |
| genitive | perplānī | perplānae | perplānī | perplānōrum | perplānārum | perplānōrum | |
| dative | perplānō | perplānae | perplānō | perplānīs | |||
| accusative | perplānum | perplānam | perplānum | perplānōs | perplānās | perplāna | |
| ablative | perplānō | perplānā | perplānō | perplānīs | |||
| vocative | perplāne | perplāna | perplānum | perplānī | perplānae | perplāna | |
References
- “perplanus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- perplanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- perplanus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016