perrectus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of pergō.

Participle

perrēctus (feminine perrēcta, neuter perrēctum); first/second-declension participle

  1. proceeded, continued

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative perrēctus perrēcta perrēctum perrēctī perrēctae perrēcta
genitive perrēctī perrēctae perrēctī perrēctōrum perrēctārum perrēctōrum
dative perrēctō perrēctae perrēctō perrēctīs
accusative perrēctum perrēctam perrēctum perrēctōs perrēctās perrēcta
ablative perrēctō perrēctā perrēctō perrēctīs
vocative perrēcte perrēcta perrēctum perrēctī perrēctae perrēcta

References

  • perrectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • perrectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.