perturbatio
Latin
Etymology
Noun
perturbātiō f (genitive perturbātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | perturbātiō | perturbātiōnēs |
| genitive | perturbātiōnis | perturbātiōnum |
| dative | perturbātiōnī | perturbātiōnibus |
| accusative | perturbātiōnem | perturbātiōnēs |
| ablative | perturbātiōne | perturbātiōnibus |
| vocative | perturbātiō | perturbātiōnēs |
Related terms
Descendants
- Catalan: pertorbació
- English: perturbation
- French: perturbation
- Galician: perturbación
- Italian: perturbazione
- Polish: perturbacja
- Portuguese: perturbação
- Russian: пертурбация (perturbacija)
- Spanish: perturbación
References
- “perturbatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “perturbatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- perturbatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to eradicate passion from the mind: animi perturbationes exstirpare
- general confusion; anarchy: perturbatio omnium rerum (Flacc. 37)
- to eradicate passion from the mind: animi perturbationes exstirpare