piscarius
Latin
Etymology
From piscis (“fish”) + -ārius (suffix forming relational adjectives and agent nouns).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɪsˈkaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pisˈkaː.ri.us]
Adjective
piscārius (feminine piscāria, neuter piscārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | piscārius | piscāria | piscārium | piscāriī | piscāriae | piscāria | |
| genitive | piscāriī | piscāriae | piscāriī | piscāriōrum | piscāriārum | piscāriōrum | |
| dative | piscāriō | piscāriae | piscāriō | piscāriīs | |||
| accusative | piscārium | piscāriam | piscārium | piscāriōs | piscāriās | piscāria | |
| ablative | piscāriō | piscāriā | piscāriō | piscāriīs | |||
| vocative | piscārie | piscāria | piscārium | piscāriī | piscāriae | piscāria | |
Descendants
Noun
piscārius m (genitive piscāriī or piscārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | piscārius | piscāriī |
| genitive | piscāriī piscārī1 |
piscāriōrum |
| dative | piscāriō | piscāriīs |
| accusative | piscārium | piscāriōs |
| ablative | piscāriō | piscāriīs |
| vocative | piscārie | piscāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- Italian: piscario
- Aromanian: piscar
- Friulian: pessâr
- Galician: peixeiro, pesqueira
- Portuguese: peixeiro
- Romanian: pescar
- Sicilian: pisciaru
- Spanish: pesquero
Related terms
References
- “piscarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- piscarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.